In de coronatijd ontdekte ik dichtbij huis veel kleine rondjes. Zo liep ik regelmatig het ‘Rondje Portengen’, waar ik met de fiets kon komen. Vanaf die route zag ik een molen liggen, waar ik nog eens heen wilde lopen. Gek genoeg kwam het er maar nooit van. Op deze warme voorjaarsdag zal ik die molen van dichtbij gaan bekijken.
Officieel begint deze Trage Tocht in het centrum van het oude dorp Kockengen, waar winkeltjes en horeca te vinden zijn. De twee watergangen Grote Heycop en Bijleveld lopen hier evenwijdig aan elkaar. Omdat je niet altijd alle regels van een route moet volgen, start ik op parkeerplaats De Geer aan de Portengse Zuwe. Het regent een klein beetje en het zal de hele middag bewolkt blijven. Toch fluiten de vogels hun lied – en dat is ook het enige geluid voorlopig. In stille saamhorigheid staan vissers bij de Dooijersluis naar hun hengels te kijken. Ik steek mijn hand naar hen op als ik de dijk oploop.
De route volgt hier een deel van de Lange Afstandswandeling Markskramerpad. Deze polders waren deel van de Hollandse Waterlinie. Links van me liggen wat landjes, sommigen met een huisje en speelveldjes. Een bord leert me dat dit de vroegere overslaglandjes zijn, waar vroeger streekproducten vanaf het water werden overgeheveld. Hier en daar zijn moeraslandjes, drassig met moerasgras, delen van de weilanden die zijn teruggegeven aan de natuur. Verder loop ik lekker langs knotwilgjes en langs het water. Het is zo’n 16 graden, de lucht is wit van de bewolking, pinksterbloemen bloeien langs het pad en ik zie ineens een hommel. Is het daar niet een beetje vroeg voor? Het is heel stil en ineens hoor ik ze: grutto’s! Voor mij de eerste dit jaar.
Bij de molen van Spengen breekt de zon meer door en wordt het warm. Deze molen staat hier al sinds 1841. Op zaterdagen is hij open voor bezoek. Even verderop zie ik aan de overkant van het water een vrouw haar hardloopsessie beëindigen met een vrolijk dansje: heerlijk! Het leven is al serieus genoeg.
De kerktoren van Kockengen komt in zicht en ik nader voetveer Joostendam, een belangrijke dam op de splitsing van twee vaarwegen: Bijleveld en de Groote Heicop. Twee fietsers komen net van het pontje af, zodat het al aan mijn kant ligt. Ik bedank hen voor de moeite en draai mezelf naar de overkant. Hier voegt het Marskramerpad zich bij de LAW Floris V-pad.
Vanaf het veer begin ik de autoweg te horen die parallel loopt. Ik loop over de grasdijk langs het water richting de A2. Best bijzonder dat je zo dicht bij een drukke snelweg nog zulke mooie natuur hebt! Het koolzaad, fluitekruid en alle grassen staan in bloei; niet alleen aan de geuren en kleuren is dat merkbaar, ook aan de reactie van mijn traanbuizen. Verschillende vlinders zijn al actief, zo zie ik de Dagpauwoog en een vroege Atalanta. Mensen zie ik weinig op deze route, wel heel veel jonge ganzen, schapen, lammetjes, paardebloemen, speenkruid en hondsdraf. Het is echt ineens prachtig voorjaar allemaal. Ik passeer een kleine fruitboomgaard die ook in de bloesem staat.
We naderen Portengense Brug, een buurtschap rond – je raadt het al: een brug. De route blijft rechts van het water. Er is een keuze tussen asfaltweg of grasdijk. Ik kies voor de laatste, waar ik tussen de bloeiende madeliefjes en sleutelbloemen loop. Tot mijn grote vreugde hoor ik hier een rietzanger. Na goed speuren in het riet zíe ik hem ook. Zóveel mooi geluid uit zo’n klein, bruin vogeltje!
Het is al lekker druk op de A2: ik ben blij dat ik hier loop en niet daar rijd. Het kenmerkende Chinese dak van het hotel-restaurant naast station Breukelen en de kerktorens komen in beeld. Hier is de plek waar je naar Station Breukelen kunt, dus waar je ook de route zou kunnen starten met het OV. Maar ik ga voor die tijd linksaf, door de lintbebouwing van Oud Aa. Het worden twee kilometers langs een asfaltweg, die gaandeweg drukker wordt. Er staan mooie boerenhoeven en later ook kapitale villa’s. Ik sta even stil bij een herdenkingsbordje waar bloemen bij liggen, nog maar drie maanden geleden is hier een jongen omgekomen. Regelmatig moet ik de berm in voor passerende auto’s, maar hierna komt de beloning: met een pad in het land in, vanaf nu alleen nog maar mooie paden. We gaan het natuurpad Boterwal op, een vroegmiddeleeuwse waterkering tussen twee polders. De naam is ontstaan omdat de boeren over deze droge dijk hun zuivel vervoerden. Het is een aangename plek, tussen poeltjes, weilanden, drassige gebiedjes en oude knotwilgen waaronder paarse en witte kievitsbloemen staan te bloeien, die je maar zelden in het wild ziet. Ik geniet van het kenmerkende zoevende geluid van een koppel zwanen die overvliegt. Er komen donkere wolken aan en de temperatuur neemt weer wat af.
We nemen afscheid van de Boterwal en steken een weg over. Via een loopplank vervolgt de route door een drassig stukje. Tot mijn verbazing kom ik hier aan de noordkant van het recreatieterrein Bosdijk terecht waarna ik bijna direct op de Veenkade terecht kom. Dit is voor mij bekend terrein vanuit een andere wandelroute, Ronde Portengen. De Veenkade ziet er uit zoals je van een veenkade verwacht: een kade tussen lager gelegen polders. Ik weet uit herfst en winter dat hij heel blubberig kan zijn, vandaag is hij opvallend droog. Het loopt lekker. Vanaf hier ben ik enige die aan het wandelen is en ik hád al weinig mensen gezien. De kade loopt uit op een stukje asfalt, waar ik heel veel mooie vogeltjes zie. Het blijken distelvinken (puttertjes) te zijn. De weg wordt opnieuw graskade, de zon komt er weer bij, de regenwolken zijn weggedreven.
Ik kom langs paviljoen De Sniep. Als het open is, zijn er binnen en buiten leuke zitjes en natuurlijk eten en drinken. Ook kun je dan de uitkijktoren beklimmen, waar je mooi overzicht over de polders hebt. Als het open is, zeker even doen! Vandaag is de brug gedraaid; het paviljoen is gesloten.
Met de gruttogeluiden nog om me heen nader ik de Dooijersluis weer en daarmee de parkeerplaats.
Trage Tocht Kockengen, http://www.wandelzoekpagina.nl
Lengte: 14 km
Startadres: Voorstraat 16, Kockengen (of Portengse Zuwe)
Openbaar Vervoer: Station Breukelen of bushalte Dreef in Kockengen
Percentage verhard-onverhard: 25%-75%
Gelopen op 13 april 2022
Buiten is vaak beter - voor wie vaker buiten wil zijn 