Van deze route is niet echt een beschrijving. We logeerden op vakantiepark Landal Heideheuvel Beekbergen en daarvandaan zijn we op de kaart, op gevoel en op navigatie gaan lopen. Vanaf het park door de achteruitgang naar rechts en daar het bos in. Je passeert allerlei vakantiewoningen, onder andere het grote Euro Parcs en Eldorado. Dat maakt het in het eerste gedeelte van het bos soms wat druk, zeker richting de ‘grote’ waterval. Deze vind je als je bij de beek rechtsaf gaat. Op het moment van ons bezoek stond de waterval soms droog vanwege werkzaamheden. Zaterdagmorgen vroeg was ik in mijn eentje in het stille bos, en stond hij droog. Dat is ook wel een heel bijzonder gezicht!
Na deze drie foto’s weer verder met het verhaal van zondagmorgen. We startten door omstandigheden pas om 11 uur, en dat zorgde ervoor dat we redelijk wat mensen bij de waterval zagen – die nu wél water bevatte. Aan de linkerkant van de beek vervolgden we onze weg, daar werd het al snel stiller. Tip: neem de rechteroever, die heeft een wat mooier paadje. Wij liepen op een grindpad, ook geschikt voor fietsers. Dat had voor ons niet per se gehoeven. Even later kwamen we bij de kleine waterval terecht. Hij is inderdaad kleiner dan de andere; ongeveer 2/3 van de grootte. O ja, de watervallen zijn gemaakt om het verval van de beek op te vangen.
Nu wordt het moeilijk de routebeschrijving verder te vertellen. Het is ongeveer als volgt: iets verderop ga je links het bos in, en kom je na een poosje wandelen langs een hek. Dat hek volg je een poos, totdat je bij de Groenendaalseweg uitkomt, waarna je rechtsaf naar de entree van het Nationaal Ereveld Loenen gaat. Terwijl je langs dat hek loopt, zie je het ereveld al. Wij waren niet gehinderd door enige voorkennis, dus waren verbaasd over de schoonheid van deze begraafplaats. Waar andere oorlogsgraven vaak in een vlak veld staan met rijen kruisen -ook heel indrukwekkend-, is hier besloten de begraafplaats in de omgeving in te bedden. Dat betekent dat het bos behouden is, de paden smal zijn, de stenen klein en liggend. Een heel klein beetje richting natuurbegraafplaats.
“Nationaal Ereveld Loenen is de laatste rustplaats van bijna 4.000 Nederlandse oorlogsslachtoffers: militairen en burgers. Zij verloren hun leven tijdens de Tweede Wereldoorlog of tijdens gewelddadige conflicten daarna – zoals in voormalig Nederlands-Indië of tijdens internationale (vredes)missies.” (bron: website van het Ereveld)
Ik kan niet goed in woorden uitdrukken hoe indrukwekkend het was. Ik werd gewoon stil van daar rondlopen. Het bezoek aan de kapel, waar boeken vol namen van oorlogsslachtoffers staan. Zoveel mensen, gestorven voor vrijheid. En waarderen wij dat voldoende? Ik denk er eerlijk gezegd niet elke dag aan hoe gezegend we zijn om in een vrij land te leven. Ik ga stiller lopen, zachter praten. Ik wil elk graf groeten en weet dat daar geen beginnen aan is. Bij het monument naast de kapel sta ik dan maar even stil. En bij het monument voor de slachtoffers in Nederlands-Indië. Voor mij altijd een lijntje, omdat mijn vader daar zijn dienstplicht moest vervullen. Er is een herdenking geweest om stil te staan bij de oorlog die momenteel aan de rand van Europa woedt. De bloemen in de kleuren van de vlag van Oekraïne zijn er getuige van. Ook daar neem ik twee minuten stilte in acht.
Onze bevriende huisgenoten van dit weekend (of moet ik zeggen vrienden met wie we het huisje deelden ;-)) ontmoetten we bij het Ereveld en gevieren wandelen we langs een andere route door het bos terug.
Uiteindelijk werd de wandeling tussen de 10 en 15 kilometer en besef ik dat ik deze keer weinig over het bos vertel. Geloof me, dat was mooi. Heb je geen zin om zo’n stuk te lopen voor het Ereveld, dan kun je ook gewoon de auto daar parkeren. Een bezoek is zeker de moeite waard – in de hoop dat we als mensheid nog wat leren.
gelopen op 19/20 maart 2022
Buiten is vaak beter - voor wie vaker buiten wil zijn 