Wandelen doe je alleen of hooguit met één tot vier anderen – vond ik. De Nijmeegse 4Daagse lijkt mij dan ook veel te massaal. Toch ging ik deze zaterdag voor het eerst met een grotere groep wandelen.
Het verzamelpunt is station Driebergen-Zeist, om 12.00 uur precies. Op laatkomers zal niet worden gewacht, daarom zorg ik dat ik er ruim op tijd ben. Het station heeft een toilet en twee koffievoorzieningen en voorziet in een schrale wind onder de sporen door. De komende twintig minuten weet ik bijna zeker dat ik veel te koud gekleed ben! Ik ken zo’n drie mensen in de groep, en er zijn er uiteindelijk 22. Dat vind ik nogal overweldigend, ik vraag me echt af hoe we dat bos in gaan en hoeveel herrie we gaan opleveren. Spoileralert: het viel me alles mee.
We volgen de route Groene Wissel Driebergen-Zeist-1, een rondwandeling van 16 km. Via Wandelzapp is deze prima te volgen op mijn telefoon; er zijn twee mensen die de groep het bos door leiden, waardoor ik me eigenlijk helemaal niet met de route en navigatie bezighoud. Dat is ook wel eens lekker. Al snel vormen zich twee- en drietallen, ook als je even alleen loopt is dat helemaal niet erg. Regelmatig wachten we op elkaar om de groep een beetje bij elkaar te houden, waardoor je ook weer wisselt van wandelmaatje. Zo spreek ik in één middag veel verschillende mensen over veel verschillende onderwerpen! Het eerste stuk van de route herken ik nog van mijn solowandeling Driebergen-Maarn (ook een aanrader, trouwens), vanaf de bocht naar links in landgoed Bornia lopen deze routes niet meer samen. De omgeving is gewoon mooi: Bornia, Heidestein en later Kerckebosch. Inmiddels heb ik het warm gekregen, de muts kan af en zelfs de fleecelaag uit. We moeten een stuk langs een doorgaande weg; een minder fijn gedeelte, maar daar merk je in gezelschap ook weer minder van. Bij restaurant Oud-London duiken we linksaf het bos weer in. Leukste punt van de wandeling: een ezelopvang! Ik vind ezels geweldig leuke beesten, vooral als je ze mee uit wandelen neemt (en ze een andere kant op willen). Ik neem me voor hier op een later tijdstipje een bezoekje te brengen.
Bij de Brasserie van Slot Zeist vinden we 22 plekjes binnen om wat te drinken. Dit is voor mij een punt van evaluatie: kan ik 16 kilometer volmaken, of ga ik terug met de bus? Dat is hiervandaan namelijk een mogelijkheid. Na de koffie besluit ik door te lopen. Ruim 4 maanden na het scheuren van mijn enkelbanden haal ik deze dag, mét Pinotape en paracetamol, een recordafstand! Het maakt me een beetje stuiterig zelfs. De laatste vijf kilometer gaan al pratend snel voorbij, en het is een verrassing om weer terug te zijn bij het beginpunt.
Het lopen in een grotere groep is voor mij een heel nieuwe ervaring. De nadruk ligt minder op het beleven van de omgeving en meer op het leren kennen van nieuwe mensen (of bijpraten met bekenden. Zwaardere kilometers duren solo langer dan in gezelschap. Horeca en andere verkeersdeelnemers zijn niet altijd per se heel blij met een grote groep. Ik heb écht minder van de natuur gezien, tegelijkertijd heb ik het heel gezellig gehad. Kortom: een andere dynamiek, die ook prima is!
(gelopen op 5 februari 2022)
Buiten is vaak beter - voor wie vaker buiten wil zijn 