Op onze tweedaagse Amsterdam-reis volgende we de eerste dag een beschreven stadswandeling. De tweede dag verzonnen we zelf een wandeling, die bijna nóg verrassender was.
Na het ontbijt op de kamer (omdat er niet in het restaurant ontbeten mocht worden vanwege de geldende coronamaatregelen) vertrekken we met wandelschoenen aan en bagage op de rug. Vanuit het hotel slaan we rechtsaf richting het Museumplein, volgens Google een ‘fraai vrijetijdspark met evenementen’. Dat klopt, behalve dan dat op deze dag het miezerige weer en de gesloten musea zorgen voor een heel stil park. Ik deel met mijn echtgenoot mijn herinneringen aan zonniger dagen uit de tijd dat ik hier regelmatig op een appartement paste en probeer een levendig beeld te schetsen van ijsjes eten, voeten in het water, mensen op kleedjes op het gras. We kijken bij de musea en verbeelden ons hoe druk het daar was. Als compensatie voor het missen van kunst bezoeken we de museumshop op het plein. Toevalligerwijs draag ik mijn mondkapje met Van Gogh-motief van Sterrennacht. Een prachtig werk van hem, dat helaas (voor ons) in New York hangt. De winkel blijkt er dan ook geen afbeeldingen van te verkopen – op één tasje na -, omdat de rechten van afbeelden in New York liggen (oeps, mijn mondkapje komt ergens online vandaan…). Gewapend met twee mapjes kunstansichtkaarten vervolgen we onze weg. We passeren een groep bootcampers en een groepje boksers voor het Stedelijk Museum.
Even later slaan we rechtsaf, via de Van Baerlestraat richting de P.C. Hooftstraat, ‘straat met diverse luxe boetieks’. Je kunt er ook mooie auto’s spotten, wat we dan ook lustig doen. Net als mensen die hier écht winkelen, in de rij staan voor Chanel, kleding kopen waarvan geen prijs te zien is in de etalages… We voelen ons op en top toerist, met onze wandelschoenen, warme mutsen en rugzakken, en vallen nogal uit de toon! In deze straat ben ik blij dat ik geen grote camera bij me heb, dan kan ik wat onopvallender straatfoto’s maken. Men noemde Pieter Cornelisz Hooft (1581-1647) het Hoofd der Nederlandse poëten – ik weet niet wat voor poëzie hij aan ‘zijn’straat anno 2022 zou wijden! (Hm, goede gedachte om hier zelf eens wat mee te gaan spelen!)
De kledingwinkel van Dior staat in de stijlvolle steigers. En nét op het moment dat we langslopen, gaat er een verborgen deur open en kan ik dít beeld maken!
We lopen de winkelstraat helemaal uit, komen op de hoek weer langs ‘ons’ hotel en gaan linksom via de Stadhouderskade naar de hoofdingang van het Vondelpark. Gewoon omdat we dit stukje Vondelpark graag ook nog willen ervaren. Waar we een dag eerder via ingang Emmalaan het park benaderden zien we nu het smalle begin van het beroemde park. Een urgent roep van mijn lichaam om koffie en rust zorgt dat ik even later op een bankje aan de vijver zit met echte Illykoffie in mijn hand. Ja, het is een beetje fris buiten, gelukkig heb ik altijd mijn zitlap van de Zwerfkei in m’n tas waardoor ik heerlijk comfortabel zit zonder een natte broek te krijgen van de houten bank. Het voelt als een groene long in de hoofdstad, waar je op adem kunt komen. Ik kijk vogels, mensen, honden, en vooral een man die aan de overkant op zijn fiets zit, één been aan de grond, één been op een bankje, al pratend in zijn telefoon en af en toe wat eten strooiend aan de vogels die daardoor continu om hem heen zitten, totdat een blaffende, rennende hond hen even doet opvliegen. Als de hond verder rent, op zoek naar nieuw vertier, strijken ze echter alweer snel bij hun voedselvoorziener neer.
Via Leidseplein en allerlei grachtjes en de Jordaan lopen we terug naar het Centraal Station. We lunchen onderweg op een bankje met wraps van Marqt. Bij het station besluiten we nog éven naar de overkant van het IJ te varen, gewoon omdat het kan. Pontje Buiksloterweg naar de overkant, daar lopen we langs het Eye Filmmuseum (ja, ook gesloten), waar we even genieten van de kunsten van de skaters. We besluiten naar het volgende pontje te lopen, niet gehinderd door enige topografische kennis of reisinformatie. Veer Distelweg blijkt echter helemaal niet te varen op zaterdag, en achteraf zou dit veer ons ook niet naar het station hebben kunnen brengen. Een beetje rondkijken en een beetje op Google Maps zoeken: laten we maar doorlopen. Dit wordt wel een heel bijzondere wandeling, door een terrein dat half in opbouw en half in afbraak is. Nee, ik zou dit zelf niet uitkiezen als wandelomgeving! Er volgen nog twee verrassingen die je alleen kunt krijgen als je je wandelroutes niét voorbereidt, maar gewoon even zwerft waar je voeten je brengen.
De eerste verbazing was het aantreffen van het First Dates-restaurant. Als je het tv-programma volgt, zie je dat de kandidaten altijd aan komen lopen langs het water. Dat had ik al herkend als het IJ. Dit blijkt dus helemaal niet per se dicht bij het restaurant te liggen, en het restaurant is een studio. Ik denk dat de laatste opnamen al een tijdje geleden zijn gemaakt….
Via de Papaverweg kwamen we terecht op de NDSM-werf. Ooit was het de grootste scheepswerf ter wereld, van de Nederlandse Dok en Scheepsbouw Maatschappij. Nu is het een geweldige locatie, met behoud van het oude, vol nieuwe creatievelingen en ondernemers. Mocht je dit willen bezoeken: pak gewoon de veerboot vanaf Amsterdam CS naar de NDSM-werf. We kijken hier een poosje rond, voelen de creatieve vibe zelfs nu het relatief stil is. Er vinden festivals plaats, buiten coronatijd uiteraard, en het is er een perfecte plek voor. Hiermee eindigen we onze wandeling door Amsterdam-Jordaan, Centrum en Noord, met de pont naar het station en vervolgens met de trein naar huis.
Buiten is vaak beter - voor wie vaker buiten wil zijn 